Το δοκίμιο ερευνά την εξέλιξη της αναλογικής αρχαιολογικής φωτογραφίας από το 1839 έως τη δεκαετία του 1980.
Οι αρχαιολόγοι αρχικά αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα την νέα εφεύρεση. Η σταδιακή απλοποίηση της φωτογραφικής διαδικασίας, η αλλαγή της αισθητικής απόδοσης της εικόνας, αλλά και η εκτεταμένη ανασκαφική έρευνα των ξένων αρχαιολογικών σχολών συμβάλλουν σταδιακά στην αποδοχή και χρήση της.
Στον 20ό αιώνα η αρχαιολογική φωτογραφία καθιερώνεται ως μέσο τεκμηρίωσης. Σε αυτό συνετέλεσαν καθοριστικά οι επαγγελματίες φωτογράφοι αρχαιοτήτων, το έργο των οποίων παρουσιάζεται αναλυτικά.
Τα εκθέματα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, τα μνημεία της Ακρόπολης και οι ανασκαφές στην Αρχαία Ολυμπία, ως εξέχοντα παραδείγματα, αντιπροσωπεύουν βασικούς τομείς της αρχαιολογικής φωτογραφίας, που μελετώνται διεξοδικά.
Το βιβλίο, μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα, επιχειρεί να παρουσιάσει συνολικά τη σχέση της φωτογραφίας με την επιστήμη της αρχαιολογίας.
Πλούσιο δημοσιευμένο και αδημοσίευτο υλικό, πρακτικές συμβουλές φωτογράφισης, συνοδεύουν τη μελέτη, καθιστώντας την χρήσιμο εγχειρίδιο για όλους.